Z młodzieżą o zapobieganiu handlowi ludźmi - Aktualności - Policja Lubuska

Podczas spotkań młodzież może dowiedzieć się m.in. czym jest handel ludźmi, jakie zasady bezpieczeństwa należy zachować przed wyjazdem za granicę, co zrobić, gdy zostanie się ofiarą handlu ludźmi .

Głównym celem projektu jest ograniczenie zjawiska handlu ludźmi oraz kształtowanie świadomości wiktymologicznej młodzieży. Wakacje to okres, w którym młodzież jest szczególnie narażona na ryzyko stania się ofiarą handlu ludźmi. Chęć zarobku i podróży powoduje, że młodzi ludzi korzystają z ofert pracy za granicą, gdzie mogą zostać wykorzystani do niewolniczej pracy lub w celach seksualnych. Spotkania policjantów z młodzieżą potrwają do 28 czerwca 2013 r.

Tegoroczne przedsięwzięcie organizowane jest już po raz siódmy. W poprzednich edycjach policjanci przeprowadzili łącznie 1071 spotkań, w których wzięło udział ok. 27 700 uczniów. Jak wynika z badań ewaluacyjnych, tematyka i sposób przeprowadzenia spotkań zostały ocenione przez uczniów pozytywnie i spotkały się z dużym zainteresowaniem.

Handel ludźmi to nie tylko problemy tych, którzy wyjechali za granicę zarobić i zostali pozbawieni kontaktu ze światem oraz zmuszani do ciężkiej pracy. To także nielegalne adopcje czy handel ludzkimi organami. Jednak przede wszystkim ofiarami tego przestępstwa są kobiety i młodzi ludzie. 90 % kobiet, ofiar handlu sprzedawanych jest do prostytucji. Około 10 – 15% nie ma ukończonych 18 lat. Dzieci poniżej 13 roku życia wykorzystywane są do żebractwa i pracy przymusowej oraz sprzedaży organów.

Porady dla osób wyjeżdżających za granicę

1. Dopełnij wszelkich formalności (sprawdź ważność swojego paszportu - jeśli wyjeżdżasz na jego podstawie i ewentualnych pozwoleń, zgromadź inne konieczne do podjęcia pracy dokumenty np.: zaświadczenia potwierdzające Twoje kwalifikacje zawodowe).
2. Ubezpiecz się (od następstw nieszczęśliwych wypadków i ewentualnych kosztów leczenia).
3. Sprawdź, czy pośrednik (firma pośrednicząca) oferujący Ci pracę działa legalnie, tzn. czy jest zarejestrowany w KRAZ (Krajowy Rejestr Agencji Zatrudnienia) i posiada odpowiedni certyfikat (od l listopada 2005 certyfikaty wydaje Urząd Marszałkowski).
4. Upewnij się, że Twój pracodawca istnieje! Dowiedz się o nim jak najwięcej - najlepiej od pośrednika. Poproś o adres, numer telefonu. Skontaktuj się z nim.
5. Dowiedz się, na co możesz liczyć ze strony pośrednika w razie kłopotów w pracy
(np. w sytuacji, kiedy praca jest inna niż oferowana lub masz problemy z pracodawcą). Poproś o zobowiązanie na piśmie.
6. Dokładnie czytaj wszystkie dokumenty, które pokazuje Ci pośrednik, zwłaszcza te, które masz podpisać. Jeśli czegoś nie rozumiesz - pytaj!
7. Jeśli dajesz pośrednikowi pieniądze, zawsze domagaj się pokwitowania!
8. Zrób kserokopię dokumentów, które ze sobą zabierasz (paszportu, dowodu osobistego, wiz, pozwolenia na pracę, umowy o pracę) i zostaw bliskim (osobom, którym ufasz). Dołącz do dokumentów aktualną fotografię.
9. Zostaw też adres, pod którym będziesz przebywać za granicą, numer telefonu, imię
i nazwisko pracodawcy oraz nazwiska i adresy osób, z którymi wyjeżdżasz (lepiej nie wyruszać w pojedynkę). Informuj bliskich o zmianach adresu i miejsca pracy.
10. Ustal częstotliwość kontaktów telefonicznych z bliskimi (osobami, którym ufasz) np. raz w tygodniu o określonej porze. Ustal hasło, którym się posłużysz w przypadku ewentualnych kłopotów i niemożności powiedzenia tego wprost przez telefon: np. przekaż pozdrowienia dla kogoś, kto nie istnieje.
 

ZABIERZ ZE SOBĄ:

1. Adres i numer telefonu najbliższego polskiego konsulatu w kraju, do którego jedziesz.
W razie jakichkolwiek kłopotów tam otrzymasz pomoc.
2. Słownik lub rozmówki - jeśli nie jesteś pewna, czy dasz sobie radę z miejscowym językiem.
3. Numer telefonu Poland direct z kraju, do którego jedziesz. Za minimalną opłatą lub za darmo będziesz mogła zatelefonować do Polski – tylko na numer telefonu stacjonarnego – nie komórki - o ile osoba, do której dzwonisz zgodzi się zapłacić za rozmowę. Telefonistka, która połączy rozmowę mówi po polsku.
4. Numer telefonu organizacji pomagającej kobietom, migrantom czy osobom poszkodowanym w wyniku przestępstwa. Zwykle w takiej organizacji można uzyskać poradę i pomoc.
5. Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest potwierdzeniem ubezpieczenia w Narodowym Funduszu Zdrowia i jest uznawana w krajach Unii Europejskiej. Jeśli podczas pobytu za granicą zachorujesz NFZ pokryje koszty leczenia. Jednak nie wszystkie! Przed wyjazdem upewnij się, jakiego rodzaju koszty leczenia za granicą mogą być pokryte przez NFZ.
6. Telefon komórkowy z aktywnym roamingiem.
7. Pieniądze (może to być także karta kredytowa lub czeki). Zapas na „czarną godzinę", aby miała za co wrócić do Polski.